ஐங்குறுநூறு 21 - மையிட்டக் கண் வருந்துவது ஏன்?

தன் மீது கொண்ட அன்பால் தன் தோழி வருந்துவதைக் கண்ட தலைவி தோழியிடம் அப்படி வருந்துவது ஏனோ என்று கேட்கிறாள். தோழி ஏன் வருந்துகிறாள்? தலைவி ஏன் வருந்தவேண்டாம் என்று சொல்கிறாள்? அறிந்து கொள்ள மேலும் படியுங்கள்...


ஐங்குறுநூறு 21, பாடியவர் ஓரம்போகியார்,  

மருதம் திணை - தோழி தலைவியிடம் சொன்னது

"முள்ளி நீடிய முது நீர் அடை கரைப்
புள்ளிக் கள்வன் ஆம்பல் அறுக்கும்
தண் துறை ஊரன் தெளிப்பவும்
உண் கண் பசப்பது எவன் கொல் அன்னாய்"

எளிய உரை: முட்செடிகள் வளர்ந்திருக்கும் குளத்தின் மணல் நிறைந்த கரைகளில் இருக்கும் புள்ளிகளுடைய நண்டுகள் அல்லியின் தண்டுகளை அறுக்கும். அத்தகைய ஊரைச் சேர்ந்தவன் தெளிவாகச் சொல்லியும் உன் மையிட்ட கண்கள் நிறமிழந்து கவலை கொள்வது ஏன் தோழி?

விளக்கம்: தலைவியைப் பிரிந்துவிடுவானோ என்று எண்ணி ஐயமுற்ற தோழியிடம் தலைவன் அவ்வாறு தலைவியைப் பிரிய மாட்டேன் என்று தெளிவாக விளக்கிச்சொல்லியிருந்தான். இருப்பினும் அவன் மீண்டும் வருவானா என்று கவலை கொண்டிருந்த தோழியிடம் தலைவி, "அவர் விளக்கிச் சொல்லியும் நீ ஏன் சந்தேகப்பட்டுக் கவலைப்படுகிறாய்?" என்று கேட்கிறாள். நண்டு அல்லித்தண்டை அறுப்பது போலத் தலைவன் தன்னுறவை அறுக்க மாட்டான் என்றுக் குறிப்பிடுவதாகக் கொள்ளலாம்.
தலைவி தோழியை அன்னாய் என்று அழைக்கிறாள். 
'களவன் பத்து' என்றழைக்கப்படும் 21 முதல் 30 வரையிலானப் பாடல்களில் களவன்(நண்டு) தலைவனின் குணநலன்களைக் குறிக்கப் பயன்படுத்தப்படுகிறது. இப்பத்தில் தலைவியும் தோழியும் ஒருவரையொருவர் அன்னாய் என்று அழைப்பது இயல்பாகக் காணப்படுகிறது. அன்னாய் என்பது தாயையும் செவிலித்தாயையும் குறிப்பதாகப் பெரும்பாலான பாடல்களில் இடம்பெற்றிருக்கும்.

சொற்பொருள்: முள்ளி - முட்செடி, நீடிய - வளர்ந்த, முது நீர் - குளம் அல்லது ஆறு, அடை கரை - மணல் நிறைந்த கரை, புள்ளிக் கள்வன் - புள்ளிகளையுடைய நண்டு(கள்வன் - நண்டு), ஆம்பல் அறுக்கும் - அல்லிச் செடியை அறுக்கும், தண் துறை - குளிர்ந்த நீர்நிலை, ஊரன் - ஊரைச் சேர்ந்தவன், தெளிப்பவும் - தெளிவாக ஐயம் நீங்கச் சொல்லியும், உண் கண் - மையுண்ட கண், பசப்பது - ஒளி இழப்பது, எவன் கொல் அன்னாய் - ஏன் தோழி 

என் பாடல்:
"முட்செடிகள் வளர்ந்த மணல்மிகு கரையில்
புள்ளியுடைய நண்டு ஆம்பல் அறுக்கும்
குளிர்ந்த நீர்நிலை ஊரன் தெளிவுபடுத்தியும்
உன் மையிட்டக் கண்கள் வருந்துவது ஏன் தோழி?"