ஐங்குறுநூறு 20 - வளையல் நெகிழ்ந்து ஓடுமே

முன்கை  வளையல்கள் நெகிழ்வதும் ஏனோ? கழண்டு ஓடுவதும் ஏனோ?

ஐங்குறுநூறு 20, பாடியவர் ஓரம்போகியார் 
மருதம் திணை - தலைவி தோழியிடம் சொன்னது 

"அறுசில் கால அஞ்சிறைத் தும்பி
நூற்றிதழ்த் தாமரைப் பூச்சினை சீக்கும்
காம்பு கண்டன்ன தூம்பு உடை வேழத்துத்
துறை நணி ஊரனை உள்ளியென்
இறை ஏர் எல் வளை நெகிழ்பு ஓடும்மே"

எளிய உரை: ஆறு சிறு கால்களையும் அழகிய சிறகுகளையும் உடைய தும்பி நூறு இதழ்களைக் கொண்டத் தாமரை மலரில் முட்டைகளையிடும். மூங்கிலைப் போல உள்ளே வெறுமையாய் இருக்கும் குழல்களையுடைய நாணல் அம்முட்டைகளை (உரசி)அழிக்கும். அத்தகையத் நீர்த் துறைகளையுடைய ஊரைச் சேர்ந்தவனை எண்ணி என்னுடைய அழகிய முன்கையில் அணிந்திருக்கும் ஒளிவீசும் வளையல்கள் நெகிழ்ந்து ஓடுமே.

விளக்கம்: பிரிந்து சென்ற தலைவனை நினைத்து வருந்துவதால் மெலிந்து போகின்றாள் என்பதைத் தலைவி தன் கையில் அணியும் வளையல் கழண்டு விழுவதாகத் தோழியிடம் கூறுகிறாள். தாமரை மலரின் இதழ்களில் உரசும் நாணல் அவ்விதழ்களில் உள்ள தும்பியின் முட்டைகளை அழிப்பது போலத் தலைவனின் பரத்தமைச் செயல் தலைவியின் மகிழ்வை அழிப்பதாகவும் பொருள் கொள்ளலாம்.


சொற்பொருள்: அறுசில் கால - ஆறு சிறிய கால்களையுடைய, அஞ்சிறைத் தும்பி - அழகிய சிறகுகளை உடைய தட்டான், நூற்றிதழ்த் தாமரை - நூறு இதழ்களையுடையத் தாமரை, பூச்சினை - பூவில் முட்டைகளையிடும், சீக்கும் - அழிக்கும், காம்பு கண்டன்ன - மூங்கிலைப் போன்ற, தூம்பு உடை - உள்ளீடற்ற வெறுமையான குழல், வேழத்துத்- நாணலின், துறை நணீ ஊரனை - துறைகள் நிறைந்த ஊரைச் சேர்ந்தவனை, உள்ளி - நினைத்து, யென் - என், இறை ஏர் - அழகிய முன்கை, எல் - ஒளிவீசும், வளை - வளையல், நெகிழ்பு ஓடும்மே - நெகிழ்ந்து கழண்டு ஓடுமே

என் பாடல்:
ஆறுகால் அழகிய சிறகுடைத் தும்பி
நூறுஇதழ் தாமரையில் முட்டைகளிடும் 
மூங்கிலன்ன வெறுங்குழல் நாணல் அதையழிக்கும்
நீர்நிலைகள் நிறைந்த ஊரனை நினைத்து
என் அழகிய முன்கை வளையல் நெகிழுமே