வீரயுக நாயகன் வேள்பாரி - சு. வெங்கடேசன்

பாரியைப் பற்றி அறிந்துகொள்ள பறம்பேறிய கபிலர் உடனே நானும் பயணித்தேன். பறம்பையும் பாரியையும் அறிதலில் அவர் வியந்ததைப் போன்றே நானும் வியந்தேன். பாரியின் அன்பிலும் அறத்திலும் கட்டுண்ட பெரும்புலவர் போன்றே நானும் கட்டுண்டேன். பறம்பின், பறம்புத்தலைவனின் இயற்கை அறிவையும் வீரத்தையும் அணு அணுவாக ரசித்து மயங்கிக் காதலில் விழுந்தேன். ஆம் இதுவும் காதல்தான்!

பலவகைப்பட்ட செடிகளையும் கொடிகளையும் பறவைகளையும் விலங்குகளையும், ஏன், நிலத்தின் தன்மையையும் நீரின் தன்மையையும் கூடத் தெரிந்துகொண்டேன். பறம்பு மக்களின் கள்ளமில்லாத உள்ளங்களில் சிக்குண்டேன். அப்படிப்பட்ட ஓர் இனத்தையும் அறத்தையும் மக்களையும் இன்று சொன்னால் யாரேனும் நம்புவார்களா? மாட்டார்கள்! அது பொய்யென்று அல்ல, அந்த அறத்திலும் அன்பிலும் ஆயிரத்தில், ஏன் கோடியில் ஒரு பங்கு கூட இன்று இல்லை என்பதால். அறம் அழிந்த உலகில் வாழ்வோர்க்கு அறமே மனிதர்களாய் வாழ்ந்தது என்று நம்புவது கடினம்தான்.

பறம்பில் தஞ்சம் புகுந்து பறம்பு மக்களுடன் இரண்டறக் கலந்துவிட்ட பல தொல்குடிகளின் வரலாறுகள் மனதை நெகிழ்த்தின. எளிய மக்கள் மீது அக்கறை இல்லாமல் செல்வமோகமும் புகழ்மோகமும் வணிக நோக்கமும் கொண்ட இன்றைய அரசியல் மூவேந்தர்களின் அரசியலாகவும் உலகின் பல இடங்களின் அரசியலாகவும் இருந்துள்ளதும், இருக்கின்றதும் முகத்தில் அறையும். காட்டில் வாழ்பவர்கள் காட்டுமிராண்டிகள் அல்ல. நாம் மனிதர்கள் அல்ல.

பல இடங்களில் கடந்து செல்ல இயலாமல் நிறுத்தி உள்வாங்கிப் பின்னரே நகர்ந்தேன். முதலிலிருந்து இறுதிவரை பாரியின் வேகத்துக்கு ஈடுகொடுத்து எப்படி ஓடினேன் என்று அறியேன், அவன் நிதானத்திற்கும் தான். ஆனால் அவனுடனேயே, அவன் அருகிருந்தே பார்த்து, ரசித்து, வியந்து கொண்டிருந்தேன்.
இறுதியில், பெரும் போர்க்களத்தில் பாரியின் பக்கம், பறம்பின் பக்கம் வீரமும் அறமும் நிலைகொண்டு போரிட மூவேந்தரின் பக்கம் சதியும் பயமும் பொறாமையும் போரிடக் கண்டு கபிலரைப் போன்று, திசைவேழரைப் போன்று கலங்கினேன். பாரியை விட்டகல முடியாமல் உறக்கத்தைத் தள்ளி வைத்தேன். பறம்பின் தளபதிகளுடன் போர்க்களம் எங்கும் இருந்தேன். அவர்களின் வீரம், காத்தலின் பொருட்டு அழித்தலின் பொருட்டல்ல!

இதோ, 'பனையன் மகனே' பாடலைக் கேட்டு அங்கேயே அமர்ந்து இருக்கிறேன், எழுந்து செல்லவோ எண்ணம் கலைக்கவோ மனமில்லை. பாரி, தேக்கன், பழையன், கூழையன், வாரிக்கையன், உதிரன், நீலன், முடியன், இரவாதன், பொற்சுவை என்று அவர்கள் அனைவரும் எண்ண அலைகளில்.
மனமும் இயங்குகிறதா சிலையாகிற்றா என்று இனம் காண முடியாமல் தவிக்கிறேன். கபிலரைப் போன்றே பறம்பைப் பிரிய மனமில்லை. மூவேந்தர்கள் கீழே இறங்கி விட்டனர். பாரி முகட்டில் அமர்ந்துவிட்டான், இறங்க மாட்டான்.

வியந்து சொல்வதற்கு நிறைய நிறைய இருந்தாலும் ஒவ்வொருவரின் வாசித்தல் இன்பத்தின் பொருட்டு அவற்றை நூலிலேயே விட்டுவிடுகிறேன். ஆசிரியர் திருமிகு சு. வெங்கடேசன் அவர்களுக்கு நெஞ்சார்ந்த நன்றிகள்.

#வேள்பாரி #Velpaari #myreadingcorner #என்வாசிப்பகம்