மூளையின் கதை - பாகம் 2

 

மனிதன் ஹோமினிட் என்று வழங்கப்படும் உயிரினத் தொகுதியைச் சேர்ந்தவன். இத்தொகுதி மனிதன் மற்றும் குரங்கு சேர்ந்த தொகுதியாகும். இத்தொகுதியின் பரிணாம வளர்ச்சியைப் படித்தால் கடந்த இருபது இலட்சம் (இரண்டு மில்லியன்) ஆண்டுகளில் மூளை மூன்று மடங்கு பெரிதாகியிருக்கிறதாம். மூளையில் சுருக்கங்களும் மடிப்புகளும் ஏன் வந்தன?

மூளையின் கதை- பாகம் 1 இன் இணைப்பு.

கீழே பச்சை நிறத்தில் இருக்கும் பத்திகளில் நான் சொல்லியிருக்கும் தகவல்கள் காட்சியகம் பார்த்து வந்தபின் மேலும் அறிந்துகொள்ள நான் இணையத்தில்தேடித் படித்தது. கொஞ்சம் அறிவியல் சொற்கூறுகள் இருக்கும், வேண்டாம் என்று நினைப்பவர்கள் பச்சை நிற எழுத்தில் இருக்கும் பத்திகளை விட்டுவிடுங்கள். :-)

மனித பரிணாம வளர்ச்சியைப் பற்றி அறிந்துகொள்வதற்கு உயிரினப் படிவம் (fossils) முக்கிய பங்கு வகிக்கிறது. உயிரினப் படிவம் அல்லது தொல் எச்சம் ஆகிய வார்த்தைகள் பாசிலைக் குறிக்கின்றன. இந்த உயிரினப்படிவங்களை ஆய்வு செய்யும் அறிவியல் புலம் பாலியோ ஆந்த்ரோபாலஜி (Paleo Anthropology) என்பதாகும். இது பழங்கால உயிரினங்களின் ஆய்வான பாலியண்டாலஜி (Paleontology) மற்றும் மனித வாழ்க்கை ஆய்வான ஆந்த்ரோபாலஜி(Anthropology) ஆகிய இரு துறைகளையும் இணைத்து இருப்பதால் இப்பெயர் பெற்றது. 

சரி, அகழ்வாராய்ச்சியில் பழங்கால உயிர்ப்படிவங்கள் ஏதேனும் கிடைத்தால் ஆராய்ச்சியாளர்கள் ஒப்புக் கொண்டுள்ள டைப் ச்பெசிமென் (type specimen), அதாவது இந்த இந்த கூறுகள் இருந்தால் இந்த இனம் என்ற வகையில் ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்ட விவரிப்புகளைக் கொண்டு ஒப்பீடு செய்து  இந்த ஸ்பீசீஸ் (species) என்று வகைப் படுத்துவர். ஒரே குடும்பத்திலிருக்கும் இனங்கள் இந்த டைப் ச்பெசிமென் கொண்டு வேறு வேறு ஸ்பீசீஸ் ஆக வகைப்படுத்தப் படும். அப்படி ஹோமினிட் (hominid) என்பது மனிதன், கொரில்லா, ஒராங்குட்டான், சிம்பன்சிஸ் ஆகியவற்றை உள்ளடக்குவதாகும். 

இந்த ஹோமினிட் குடும்பத்தின் ஆஸ்திரேலோபிதிக்கஸ் அபாரென்சிஸ் (Australopithecus afarensus) என்ற இனம் மூன்றிலிருந்து நான்கு மில்லியன் ஆண்டுகள் முன் வாழ்ந்த இனம்.அவர்களுடைய மண்டையோட்டுக்குரிய கொள்ளளவு 375 இலிருந்து 550 சிசி ஆக இருந்திருக்கிறது. பின்னர் இது வளர்ச்சியுற்று 1.8 மில்லியன் முதல் 40,000 ஆண்டுகளுக்கு முன் வாழ்ந்த ஹோமோ எரெக்டஸ் (Homo erectus) என்ற இனத்தில் 750 இலிருந்து  1225 சிசி வரை இருந்திருக்கிறது. இன்றைய மனித இனத்தின் மண்டையோட்டுக் கொள்ளளவு சராசரியாக 1350 சிசியாக இருக்கிறது.

படம் 2

இன்றைய மனித மூளையின் சில பகுதிகள் பல மில்லியன் ஆண்டுகளுக்கு முன்னரேத் தோன்றிவிட்டன. அவை மற்ற சில விலங்கினங்களிடமும் காணப்படுகின்றன. பின்னர் பிந்தைய காலங்களில் தோன்றிய சில பகுதிகள் மனிதனின் நெருங்கிய இனமாகக் கருதப்படும் இனங்களில் மட்டுமேக் காணப்படுகின்றன.

படம் 2 இல் 1 என்று குறியிடப்பட்ட மூளைத்தண்டும் (brain stem) சிறுமூளையும் (cerebellum) பாலூட்டிகள் தோன்றுவதற்கு முன்பே தோன்றிவிட்டன. இன்றும் அவை பல்லி இனங்களில் காணப்படுகின்றன. இந்த பகுதிகள் அடிப்படை அசைவுகளை ஏற்படுத்துவன. படம் 2 இல் 2 எனக் குறிக்கப்பட்டுள்ள லிம்பிக் அமைப்பு (limbic system) அனைத்துப் பாலூட்டிகளிடமும் காணப்படுகின்றன. உணர்வுகளுக்கும் நினைவுகளுக்கும் இந்த பகுதி காரணமாக இருக்கிறது.

புறணி பகுதி (Cortex) எனப்படும், படம் 2 இல் 3 எனக் குறிக்கப்பட்டுள்ளப் பகுதி, பாலூட்டிகளில் மேம்பட்ட வளர்ச்சியடைந்த புறப்பகுதியாகும்.  குரங்கு மற்றும் மனித இனங்களில் மேலும் வளர்ச்சியடைந்த இப்பகுதி மண்டையோட்டிற்குள் பொருந்துவதற்காக மடிப்புகளையும் சுருக்கங்களையும் பெற்றது.

4 என்று குறிக்கப்பட்டுள்ள முன்மண்டை ஓடு (prefrontal cortex) மனிதனுடையத் தனித்துவமான திட்டமிடுதலுக்கும் கடினமான முடிவுகளை எடுப்பதற்கும் துணை செய்யும் பகுதியாகும்.

3 எனக் குறிக்கப்பட்ட பகுதிகளில் ஒன்றான ப்ரோகாஸ் மற்றும் வெர்நிக்ஸ் ( Broca's and Wenicke's areas) மனித மொழி வளர்ச்சிக்குக் காரணமான பகுதிகளாகும். இவை படம் 2 இல் இடதும் வலதும் சிறியதாக உள்ள இரு பச்சை நிறப் பகுதிகள். இடது பக்கத்தில் இருப்பது ப்ரோகாஸ், வலதில் இருப்பது வெர்நிக்ஸ். ப்ரோகாஸ் பேச்சுத்திறனையும் வெர்நிக்ஸ் மொழிகளைப் உள்வாங்கிப் புரிந்துகொள்ளும் திறனையும் கட்டுப்படுத்துகின்றன. இப்பகுதிகள் உயரினத் தொகுதியில் இருக்கும் குரங்கினங்களிலும் இருக்கின்றன. மனிதக் குரங்குகள் மற்றும் மனிதரில் இவை  ஒரேமாதிரியான சில பயன்பாடுகளைக் கொடுக்கின்றன.  பேச்சில்லாத வாய் மற்றும் கை அசைவுகளைக் கட்டுப்படுத்துகின்றன. இந்த இனங்கள் ஒருவர் ஒருவருடைய முக பாவனைகளைப் புரிந்து கொள்ள உதவுகின்றன.  ஆனால் மனித மூளையின் இப்பகுதிகள் பேச்சுத்திறன் மற்றும் மொழிகளின் புரிதலையும் கொடுக்கின்றன. 
மனிதன் மற்றும் மனிதக் குரங்குகளில் இப்பகுதிகளுக்கு சில ஒற்றுமைகள் இருந்தாலும் இவை மனித மூளையில் இன்னும் முன்னேற்றம் அடைந்துள்ளன. குரங்குகளில் ஒலிகளை ஏற்படுத்த மூளைத் தண்டும் லிம்பிக் அமைப்புமே உதவுகின்றன. குரங்கினங்களில் தொடர்பில்லாமல் இருக்கும் ப்ரோகாஸ் மற்றும் வெர்நிக்ஸ் பகுதிகள், மனித மூளையில் ஆர்குவேட் பசிகுலஸ் பாத்வே (Arcuate fasciculus pathway) எனப்படும் நரம்பணு முடிச்சுகளால் இணைக்கப்பட்டுள்ளன.

மூளையின் கதை தொடரும்...