மாலில் தொலைந்த சிறுவன்

சனிக்கிழமை மாலையில் மால் சென்றிருந்தோம். ரிலையன்ஸ் டிஜிட்டல் அங்காடியில் என் பிள்ளைகள் 'எக்ஸ் பாக்ஸ்'ல் விளையாடிக் கொண்டிருந்தார்கள். அப்பொழுது ஆறு வயதிருக்கும் ஒரு சிறுவனும் வந்து சேர்ந்து கொண்டான். அவனுக்கு என் பெரியவன் விளையாட்டைச் சொல்லிக் கொடுத்துக் கொண்டிருக்கும்போதே அந்த சிறுவனை அவனுடைய அப்பா நேரமாகிவிட்டது என்று அழைத்துச் சென்றார்.
ஒரு இரண்டு மூன்று நிமிடங்கள் இருக்கும், அச்சிறுவன் வந்து என்னிடம் பெற்றோரைக் காணவில்லை, எங்கு சென்றார்கள் தெரியவில்லை என்று சொன்னான். உள்ளே வந்தார்களா என்று பார்க்க வந்தானாம். நானும் என் கணவரும் சேர்ந்து பார்த்தோம், அவன் அப்பா உள்ளே இல்லை.
 அந்தச் சிறுவனின் தந்தையை நான் பார்த்திருந்ததால் என் கணவரை என் குழந்தைகள் அருகில் நிற்கச் சொல்லிவிட்டு நான் அங்காடியின் வாயிலுக்குச் சென்று இருபுறமும் பார்த்தேன், காணவில்லை. "நீ தான் அப்பாக்கூட போனியே, எப்படி தனியா வந்த", அப்படின்னு கேட்டேன். "தெரிலை ஆன்ட்டி, கூடதான் போனேன், காணோம்" என்றான்.

சரி, போன் நம்பர் தெரியுமா என்று கேட்டேன். தெரியும் என்று சொல்லி நம்பரையும் சொன்னான். என் அலைபேசியை எடுத்து அவன் சொன்ன நம்பருக்கு அழைத்தேன்.  அவன் அம்மாதான் எடுத்தார். உங்கள் பையன் உங்களைத் தவற விட்டுவிட்டான் போல, என்னுடன் ரிலையன்ஸ் டிஜிட்டல் ஸ்டோரில்இருக்கிறான்" என்று சொன்னேன். அதற்கு அந்த அம்மா என்ன சொன்னார் தெரியுமா?

"தவறவிடவில்லை, நாங்கள் ஒளிந்து கொண்டிருக்கிறோம். நாங்கள் சொல்வதைக் கேட்காமல் ஓடுகிறான், அதனால். நான் போனை எடுக்கவில்லை என்று சொல்லிவிட்டு தள்ளிச் செல்லுங்கள்"!!!????!!!!!

எனக்கு என்ன செய்வதென்றே தெரியவில்லை. பாவம் அச்சிறுவன். அவனிடம் எங்கும் போகாமல் இங்கேயே இரு, உன் பெற்றோர் வருவார்கள்" என்று சொல்லிவிட்டு நகர்ந்தேன். பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். இரு நிமிடங்களில் அவன் அம்மா  வெளியே வந்தவுடன் இவன் அவரிடம் ஓடினான். அவனை அங்கு உட்கார வைத்து பெற்றோர் அர்ச்சித்துக் கொண்டிருந்தனர். நான் என் கணவரிடம் நடந்ததைச் சொல்லிக் கொண்டிருந்தேன், எப்படி பேசுகிறது அந்த அம்மா என்று.. அப்பொழுது அவன் அம்மா வந்து, "நன்றி, (அட, இது கூட தோணுச்சா?) விளையாட விடவில்லை என்பதற்காக எங்கள் முன்னால் ஓடுகிறான். அதனால் பாடம் கற்பிக்க ஒளிந்து கொண்டோம். நீங்கள் வந்து தேடியதையும் அலைபேசியை கையில் எடுத்ததையும் பார்த்துக்கொண்டுதான் இருந்தோம்." என்றார். நான், "பாவம் பயந்து விட்டான்" என்றேன். "பயப்படட்டும், எப்படி ஓடுகிறான்..சரி வருகிறேன்" என்று சொல்லிவிட்டு நகர்ந்துவிட்டார்.

அச்சம் விதைத்து அகம் மலருமோ?
பயம் ஊட்டி பிஞ்சு வளருமோ?

"அம்மா, பயமாருக்கு" என்று ஒரு குழந்தை சொன்னால், "ஒண்ணும் இல்லேடா, அம்மா இருக்கேன்ல.." என்று சொல்லும் அம்மாக்கள் யதார்த்தம். அனைவரும் அறிவோம்.

"பயமுறுத்தனும், அப்போதான் சரி வருவான்" என்று சொல்லும் அம்மாக்கள்? எனக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை!