ஹிச்கி - பார்க்க வேண்டிய ஒரு சமூகத் திரைப்படம்

 ராணி முகர்ஜி நடித்து 2018இல் வெளியான இந்தித் திரைப்படம் 'ஹிச்கி'.  வித்தியாசமான உடல்நலக் குறைபாட்டை சமூகத்தில் அனைவரும் அறிந்திருப்பதில்லை. அது பரவாயில்லை, அனைத்தையும் அறிந்திருக்க முடியாது என்பதை நம் பாட்டி சொல்லிக் கொடுத்திருக்கிறாரே, "கற்றது கைமண் அளவு" என்று! ஆனால் ஒரு நோயை அறிய வரும்பொழுது எப்படிக் கையாள்கிறோம் என்பதில் தான் சான்றாண்மை இருக்கிறது! 

பொதுவாகச் சமூகத்தில் புதிய ஒரு நோயைக் காணும்பொழுது அதனைக் கிண்டல் செய்வதையும்  பாதிக்கப்பட்டவரைச் சாதாரணமாக, சக மனிதராக நடத்தாத நிலையையும் பேசும் இப்படம் இன்னும் சில விசயங்களையும் சிறப்பாக எடுத்துக்காண்பிக்கிறது. 

குறையை நினைத்து வருந்தித் தன்னையே சுருக்கிக்கொள்ளாமல் அதனை ஏற்றுக் கொண்டுத் தன்னுடைய குறிக்கோளில் சாதித்துக் காண்பிக்க முடியும்  என்பதொன்று. சமூகத்தின் கீழ்மட்டத்திலிருக்கும் குழந்தைகளின் கல்வி நிலைமை, அதில் சமூகம் கொண்டிருக்கும் தவறான கண்ணோட்டம் என்பதொன்று. அக்குழந்தைகளின் வாழ்க்கைச் சூழல் எப்படி இருக்கிறதென்று மற்றவருக்குப் புரிய வைக்கும் முயற்சியொன்று.  ஆசிரியர் பணியைச் தவமெனப் போற்றும் ஆசிரியர்கள் செய்யும் தியாகங்களும் சாதனைகளும் கணக்கிலடங்காதவை என்பதொன்று. அப்படிப்பட்ட ஆசிரியர்கள் சமூகத்தின் முதுகெலும்பைப் பேணிக் காக்கிறார்கள் என்பதொன்று.

Image: From the net with thanks

சரி, திரைக்கதையைப் பார்ப்போம். நைய்னா மாத்தூர்  என்ற பெயர்கொண்ட பெண் ஆசிரியராக விரும்புகிறார். இவர் டூரெட் சின்றோம் (Tourette Syndrome) என்னும் ஒருவித நரம்புக் கோளாறால் பாதிக்கப்பட்டிருக்கும் ஒருவர்.  டூரெட் சின்றோம்  மூளையின் நரம்புகளை  வலுவற்றதாக்கி மின்சார அதிர்வுகளை உடலில் பாய்ச்சி, அதனால் வித்தியாசமான ஒலியை அனிச்சையாக எழுப்ப வைக்கும். அத்துடன் சில தசைகளையும் தனிச்சையாக அசைய வைக்கும். 

இப்படிப்பட்ட குறைபாட்டைக் கொண்ட நைய்னா சிறுவயதிலிருந்தே ஒதுக்கப்பட்டும் கேலி செய்யப்பட்டும் இருந்தாலும் தன்னம்பிக்கையுடன் வாழ்கிறார். அவருடைய தாயும் தம்பியும் தக்க உறுதுணையாக இருக்கிறார்கள். ஆசிரியர் பணிக்குத் தொடர்ந்து விண்ணப்பிக்கும் நைய்னா  டூரெட் சின்றோமைக் காரணம் காட்டி நிராகரிக்கப்படுகிறார். ஆனாலும் விடாமுயற்சியுடன் ஆசிரியராக வேண்டும் என்ற குறிக்கோளில் தளராமல் முயற்சிக்கிறார். 

அவருக்கு ஆசிரியப் பணி கிடைக்கிறது. அதில் ஒரு சவாலும் இருக்கிறது. கல்வி உரிமைச் சட்டத்தின் கீழ் இடம்பெற்ற சேரிக் குழந்தைகள் இருக்கும் ஒரு வகுப்பு அவரிடம்  ஒப்படைக்கப்படுகிறது. அடாவடித்தனத்தில் மிஞ்சும் அக்குழந்தைகள் ஆசிரியர்களை மதிப்பதில்லை. அதனால் அவ்வகுப்பிற்கு வரும் ஆசிரியர் ஒவ்வொருவரும் ஒரு மாதம் கூட நீடிக்காமல் சென்றுவிடுகிறார்கள். அந்த வகுப்பை மகிழ்வுடன் ஏற்கும் நைய்னா அவர்களின் மனக்குமுறல்களையும் திறமைகளையும் உணர்ந்து அவர்களை அன்பாலும் அக்கறையாலும் வெல்ல முயற்சிக்கிறார். அதில் அவர் எதிர்கொள்ளும் சவால்களும் அதில் அவர் வெற்றி பெற்றாரா இல்லையா என்பதும்  திரைப்படத்தின் கதை.

சேரியிலிருந்து வரும் குழந்தைகளை மற்றவர் மட்டமாக எண்ணுவதும், ஏற்றுக் கொள்ளாததும், அதனால் அவர்கள் மனதில் ஏற்படும் கொந்தளிப்பும் வேதனையும் அழகாகக் காட்சிப்படுத்தப்பட்டிருக்கின்றன.

ஒரு விசயம், எனக்கு ஏற்கமுடியவில்லை. ஒரு பாடலில் சேரிக் குழந்தைகளைச் சித்தரிக்கும் பாடல் வரிகள் தமிழில் இருக்கின்றன. சேரியைக் கீழாக நான் நினைக்கவில்லை. ஆனால் படிக்காமல் ரவுடித்தனம் செய்யும் பிள்ளைகளாகச் சித்தரிக்கப்படும் பிள்ளைகள்  தமிழ் என்று குறிப்பிட்டுக் காண்பித்திருப்பது ஏனென்று எனக்குப் புரியவில்லை. அந்தப் பாடல்  இதோ:

அனைத்து இடங்களிலும் கீழ்நிலையில் இருக்கும் மக்கள் இருக்கிறார்கள், அவர்களிடம் திறமைகள் கொட்டிக் கிடக்கின்றன. அவர்களைச் சமூகம் ஏற்காமல் வேதனைப் படுத்துவதும் அதனால் சிலர் தங்கள் மனக் குமுறல்களை எதிர்மறையாகக் காண்பிப்பதும் உண்டு என்றாலும் கூட இப்படித் தமிழ் என்று தனித்துக் காண்பிப்பது எதற்கோ? ஒருவேளை, தமிழர் மட்டும்தான் படிக்க வேண்டும் என்று  நினைக்கிறோமோ!

அந்தக் குழந்தைகளிடம் இருக்கும் அறிவும் திறமையும் வியக்க வைக்கின்றன. நாம் தான் அவர்களை நிராகரித்து சமூகத்தில் உடைக்கக் கடினமான ஒரு ஏற்றத்தாழ்வுச் சுவற்றைக் காத்துக்கொண்டே இருக்கிறோம் என்பது வருத்தமானது!

இப்படத்தில், குழந்தைகளின் குடும்பச் சூழ்நிலையை உணர்ந்து தெரிந்து கொண்டு, அவர்களின் வாழ்விடத்திற்குச் சென்று பார்த்து, அவர்களை முன்னேற்றத் துடிக்கும் நைய்னாவைப் பார்த்தபொழுது எனக்கு என்னுடைய ஆசிரிய நண்பர்கள் மனக்கண்ணில் வந்தார்கள். நம் வலையுலகில் நன்கு அறிமுகமானவர்கள் தான் அவர்கள். அவர்களுடைய நட்பு கிடைத்ததை எப்பொழுதும் பெருமையாகவும் மகிழ்ச்சியாகவும் கொள்வேன்.

முத்துநிலவன் அண்ணா,  மு.கீதா, கஸ்தூரிரங்கன் அண்ணா, மைதிலி கஸ்தூரிரங்கன், மகாசுந்தர் அண்ணா, ஸ்ரீமலையப்பன் முதலிய ஆசிரிய நண்பர்களுக்கு இப்படம் சமர்ப்பணம். (யார் பெயராவது விட்டுட்டா மன்னிச்சிருங்க :) , எனக்குத் தெரிந்த ஆசிரிய நண்பர்கள் அனைவரும் இப்படிப்பட்டச் சிறந்த ஆசிரியர்களே! )

யஷ் ராஜ் பட நிறுவனத்தின் ஹிச்கி திரைப்படத்தில் ராணி முகர்ஜி தன்னுடைய நடிப்பில் எப்பொழுதும் போல மிளிர்ந்திருக்கிறார். சமூகக் கருத்துகளை எடுத்தியம்பும் படங்களில் நடிப்பது பாராட்டுக்குரியது. குழந்தைகளும் நன்றாகவே நடித்துள்ளனர். நண்பர்கள் இப்படத்தைப் பார்க்கவேண்டும் என்று கேட்டுக்கொள்கிறேன்.